Oyun çocukların kendini ifade etme biçimidir. Bu durumu en iyi alanın öncülerinden Garry Landreth’in şu sözü ifade eder: Oyun çocuğun dili, oyuncaklar ise kelimeleridir. Oyun terapisi çocuğa birkaç yolla iyileşme sağlar:

Öncelikle, ifade edilmemiş duygular kişide zaman içinde birikir ve olumsuz davranışlara neden olur. Öfkesini, korkusunu, kıskançlığını, yetersizliğini dışarı atamayan çocuklar bir süre sonra tırnak yeme, alt ıslatma gibi sorun davranışlar gösterirler. Oyun terapi odasında çocuk, koşulsuz kabul gördüğü bir ortamda öncelikle sıkışmış duygularını oyuncaklar yolu ila ifade eder ve bu ifade çocuğun iç dünyasının rahatlamasını sağlar. Bu duygusal boşalım iyileşmeyi de beraberinde getirir.

İkinci olarak, dış dünya çocukların kontrol edebileceği bir yer değildir. Ancak oyun terapi odası çocuğun tamamen kontrol edebildiği bir alandır. Güç ondadır. Dış dünyada gücü kaybettiği, çaresiz hissettiği yerleri çocuk oyuna getirir. Örneğin, dış dünyada bir deprem esnasında aciz kalan bir çocuk oyunda bizzat depremi kendi inşa eder. Böylece depremin kontörlü ona geçer. Bu depreme ya da herhangi bir travmaya oyunda söz geçirebilmek çocuğun kaybettiği gücü yeniden kazanmasını sağlar. Ona zulmeden kişiyi oyunda cezalandırarak hem çaresizliği üzerinden atar hem de gücü yeniden kazanarak iyileşir.

Yaşadığı travmadan dolayı sorun davranış gösteren çocuklar ise bu travmayı oyuna taşırlar. Defalarca oynayarak bu travmayı iç dünyalarında sindirirler. Duygularını dışarı atıp gücü yeniden devralırken o travmayı oyuncaklar yolu ile daha sağlıklı bir şekilde çerçeveleyerek iç dünyalarına alırlar. Yeniden düzenlenmiş ve içe alınmış bu travma çocuğu iyileştirir.

Son olarak, oyun terapi odasında bazen çocukların karşılanmamış ihtiyaçları terapist tarafından karşılanır. Yeterince görülmemiş çocuk terapisti tarafından görülür, tüm ilgi onda olur, eleştiri yerine daha çok takdir ve cesaretlendirme alır. Oyunlar yolu ile duygusal ihtiyaçları karşılanan çocuklar da iyileşmeye doğru ilerlerler.